Granulocyty obojętnochłonne są komórkami dużymi (9- 12 (. L) i występują jedynie we krwi (brak ich w chłonce l), osiągając tam liczebność około 70% ogółu leukocytów. Odznaczają się one wielką ruchliwością, dużą zdolnością wydzielania fermentów i dużą żywotnością. Poza tym są one pierwszymi obrońcami ustroju przeciwko intruzom, w postaci mikroorganizmów. Czynnikami, które pobudzają granulocyty do ruchu czynnego są: bodźce chemiczne (chemotaksia ), bodźce dotykowe (thigmotaksia) oraz silne stężenie jonów wodorowych. Fagocytozie sprzyja odpowiedni odczyn środowiska (optimum – pH 7), wpływ hormonów tarczycowego i jajnikowego oraz jonów Ca. Podobnie jak komórki tkanki zarodkowej i komórki nowotworów złośliwych, granulocyty obojętnochłonne są w stanie przez czas dłuższy obywać się bez tlenu. Granulocyty kwasochłonne występują głównie we krwi, gdzie osiągają 2-10% wszystkich. leukocytów, zresztą liczebność ich może się wahać w dość szerokich granicach, pod wpływem układu przywspółczulnego i działania pasożytów zwierzęcych. Uchodzą one poza tym za dostarczycieli antygenów anafilaktycznych i alergicznych. Granulocyty zasadochłonne są postacią najrzadszą (0. 3-1. 0% ogółu leukocytów) i występuje jedynie we krwi. Znaczenie ich nie jest znane. [przypisy: rumień naczyniowy, planowanie kariery, gorczyca mielona ]