Miejscem powstawania wszystkich postaci granulocytów, podobnie jak i erytrocytów, jest szpik kostny (medulla ossium). Limfocyty krwi stanowią tylko pewien odsetek ogółu limfocytów całego ustroju, wchodzą one bowiem również w skład licznych swoistych tkanek, zwanych – tkankami chłonnymi albo limfoidalnymi (gruczoły chłonne, śledziona itd. ). U innych kręgowców limfocyty występują w większej ilości aniżeli u ssaków. Limfocyty małe są drobnymi komórkami (6-8 (. L I), zawierającymi duże kuliste jądro, okryte cienkim płaszczem plazmatycznym. Odznaczają się one małą ruchliwością i małą zdolnością fagocytowania ciał obcych. W chłonce występują te limfocyty nader obficie (do 80%), a i we krwi osobników dorosłych są jedną z najczęstszych postaci leukocytów (20-25% I). Najbardziej znamienną cechą limfocytów małych jest zdolność ich do przenikania z naczyń do tkanek uszkodzonych, gdzie podlegają przekształceniu w – fibrocyty tkanki łącznej. Limfocyty małe powstają w narządach chłonnych. Monocyty są komórkami dużymi (20 p. ), o obfitej ilości plazmy, która umożliwia im wykonywanie ruchów czynnych. Odsetek ich we krwi wynosi 2-8%, a w chłonce do 20% W przeciwieństwie do granulocytów obojętnochłonnych, będących mikrofagami (pożerają tylko ciała drobnoustrojów), monocyty są makrofagami, pochłaniającymi ciała obumarłych komórek ustroju, kropelki tłuszczu itd. [więcej w: terapia cranio-sacralna, transkrypcje nagrań, usuwanie blizn potrądzikowych ]