Nie wszystkie jednak sympatykoblasty wędrowne biorą udział w budowie istoty rdzeniowej nadnercza. Część z nich, rozprzestrzeniając się wzdłuż aorty, tworzy szereg gruczołów, pokrewnych istocie rdzeniowej nadnercza. Określamy je wspólną nazwą – układu chromo-chłonnego. Do układu tego należą: – narządy Zuckerkandla (paraganglia s. organa Zucberharuiii}, rozmieszczone w sąsiedztwie aorty brzusznej, następnie -kłębek szyjno-tętniczy (glomus caroticum. ), położony w rozwidleniu t. szyjnej wspólnej i wreszcie – kłębek ogonowy (glomus coccygeum), znajdujący się u nasady ogona. W dalszych naszych rozważaniach istotę rdzeniową zaliczamy również do układu chromochłonnego. U ssaka dorosłego nadnercze ma kształt nieprawidłowej, nieco wydłużonej i spłaszczonej bryły o zabarwieniu wiśniowym lub ciemnożółtawym. W jednym z jego punktów często widnieje płytka zapadłość – wnęka (hilus), poprzez którą opuszcza nadnercze – ż. ośrodkowa (v. centra lis). Wielkość, a zatem i waga nadnercza waha się w dość szerokich granicach. zależnie od gatunku ssaka, jego wieku i płci. U człowieka ciężar nadnercza wynosi przeciętnie 10 g. Narząd jest otoczony wokół – torebką włoknistą (capsula fibrosa), często zawierającą miocyty gładkie (kurczliwość). Na przekroju nadnercza stwierdzamy, że część obwodową zajmuje ciemniejsza – istota korowa (subst. corticalis), ośrodek zaś – istota rdzeniowa (subst. meduliaris). [przypisy: forum kulturystyczne, anatomia palpacyjna, żuraw warsztatowy ]