U ssaków erytrocyt posiada kształt dwuwklęsłej soczewki i odznacza się doskonałą sprężystością, która umożliwia mu odkształcanie się oraz powrót do kształtu pierwotnego. Takie odkształcenia mogą zachodzić (i zachodzą istotnie) w naczyniach włoskowatych, których średnica jest nie o wiele większa (4. 5 – 40. 0 foL) od średnicy samych erytrocytów. Najważniejszym składnikiem krwinki jest czerwony barwik krwi- hemoglobina (Hb), składający się 2 substancji białkowej – globiny i właściwego barwika – hemetyny, zawierającej żelazo, który tworzy wraz z drobiną tlenu (02) nie stały związek, zwany – oksyhemoglobiną (Hb02), wg następującego wzoru: Hb + 02 Hb02 . Obydwie cechy hemoglobiny (łatwość z jaką łączy się i rozstaje z drobiną tlenu) sprawiają, że erytrocyty są komórkami doskonale przystosowanymi do pobierania tlenu w płucach i do dostarczania go tkankom. Powinowactwo Hb do O2 jest tak wielkie, że l g Hb jest w stanie związać i przenieść t . 34 cm 3 tlenu. Erytrocyty są wytwarzane u osobników dorosłych jedynie w szpiku kostnym (medulla ossium), u płodu zaś ponadto w ścianach pęcherzyka żółtkowego, w śledzionie oraz w wątrobie. b) Leukocyty, zwane również ci alkami białymi, są komórkami wolnymi, znajdującymi się zarówno w osoczu krwi i w chłonce, jak i w wielu tkankach ustroju . Służą one do transportowania niektórych składników pokarmowych, usuwają i niszczą ciała obce (fagocytoza — Miecznikow) i wreszcie wydzielają składniki bakteriobójcze (leukiny) oraz fermenty o najróżnorodniejszych właściwościach (zwłaszcza proteazy). [przypisy: gorczyca mielona, kardiomiopatia niedokrwienna, choroba bostońska zarażanie ]